Centralna retinopatia surowicza u pacjenta z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego – powikłanie sterydoterapii, o którym warto pamiętać

Glikokortykosteroidy są podstawowymi lekami wykorzystywanymi w nieswoistych chorobach zapalnych jelit celem uzyskania remisji. Mimo ich skutecznego działania przeciwzapalnego, należy unikać długotrwałego stosowania leków z tej grupy ze względu na dobrze znane działania niepożądane zależne od dawki i czasu trwania terapii. Poniższa praca prezentuje przypadek centralnej retinopatii surowiczej – powikłania sterydoterapii, które wystąpiło u pacjenta z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego po krótkotrwałym stosowaniu prednizonu.

Słowa kluczowe: nieswoiste choroby zapalne jelit, sterydoterapia, wrzodziejące zapalenie jelita grubego, choroba Leśniowskiego-Crohna, centralna retinopatia surowicza

Wstęp

Zgodnie z wytycznymi ECCO strategia leczenia nieswoistych chorób zapalnych jelit (NChZJ) zależy od ciężkości rzutu choroby, stopnia nasilenia i rozległości zmian dla wrzodziejącego zapalenia jelita grubego (WZJG) i lokalizacji, aktywności i charakteru zmian dla choroby Leśniowskiego-Crohna (ChLC) oraz przebiegu tych chorób związanego z częstością nawrotów, odpowiedzią na wcześniej stosowaną terapię, działaniami niepożądanymi leków czy obecnością manifestacji pozajelitowych. Zastosowanie glikokortykosteroidów systemowych zalecane jest w indukcji remisji u chorych z umiarkowaną i ciężką postacią ChLC oraz u pacjentów z umiarkowaną i ciężką postacią WZJG i zmianami obejmującymi lewą część lub całe jelito grube [1, 2]. Ponieważ NChZJ są chorobami przewlekłymi, przebiegającymi najczęściej z okresami remisji i zaostrzeń, u większości chorych wystąpi w ciągu życia konieczność zastosowania sys...
Pełna treść dotępna tylko dla zalogowanych użytkowników.

Zaloguj się

Nie masz jeszcze konta, zarejestruj się »
Zaloguj_f
Zalogowanie oznacza akceptację Regulaminu Konsylium24.pl w aktualnym brzmieniu, ostatnia aktualizacja 2024-03-07.