Choroby zakaźne Jesień 2011: testy egzaminacyjne do egzaminu PES
|
Pytanie
|
Odpowiedzi
|
|---|---|
| Noworodek urodził się z niską masą ciała, małogłowiem, wkrótce pojawiła się żółtaczka, powiększenie wątroby i śledziony. W wywiadzie matka dziecka podała, że przebyła infekcję gorączkową ok 14-16 tyg. ciąży. Kobieta była zaszczepiona przeciwko różyczce 10 lat temu, a w czasie ciąży dwukrotne badanie w kierunku obecności przeciwciał przeciwko Toxoplasma gondii dało wynik negatywny. Biorąc pod uwagę najbardziej prawdopodobne rozpoznanie wybierz, który materiał biologiczny pobrany od dziecka należy wysłać do badania w celu wykrycia czynnika etiologicznego: |
|
|
Wybierz spośród niżej wymienionych choroby, które mogą mieć związek z upośledzeniem słuchu u dzieci:
1) krztusiec; 2) odra; 3) ospa wietrzna; 4) różyczka; 5) świnka. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Noworodek urodzony z masą ciała 1750 g. Wybierz prawidłowy schemat realizacji szczepień ochronnych przewidzianych na 1. dobę życia: |
|
| Lekarz rodzinny stwierdził, że jego 17-letnia pacjentka otrzymała w wieku przedszkolnym tylko jedną dawkę szczepionki przeciwko odrze-śwince-różyczce. Wskaż prawidłowe postępowanie z tą pacjentką zgodnie z aktualnie obowiązującym Programem Szczepień Ochronnych w Polsce: |
|
|
Wybierz prawdziwe stwierdzenia spośród podanych poniżej dla inhibitorów fuzji stosowanych w leczeniu zakażenia HIV:
1) wypadanie włosów jest częstym (powyżej 10% w przypadku stosowania leku) działaniem ubocznym; 2) brak istotnych klinicznie interakcji z ryfampicyną; 3) brak istotnych klinicznie interakcji z ryfabutyną; 4) istnieje istotne ryzyko zwiększenia częstości raka macicy; 5) najczęstszym działaniem ubocznym są odczyny podskórne po iniekcji. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Inhibitory proteazy wspomagane rytonawirem (PI/r) w porównaniu z zestawami uwzględniającymi nienukleozydowe inhibitory odwrotnej transkryptazy (NNRTI) cechują się:
1) zwiększonym ryzykiem niewydolności nerek; 2) w przypadku niesystematycznego stosowania szybciej dochodzi do powstania wielolekooporności; 3) dłuższym okresem półtrwania w surowicy; 4) częściej powodują wysypki; 5) częściej powodują biegunki. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Wybierz prawdziwe stwierdzenia spośród podanych poniżej dla leków antyretrowirusowych z grupy NNRTI, stosowanych w leczeniu zakażenia HIV:
1) leki z tej grupy mają niską barierę genetyczną; 2) nie powinny być stosowane w terapii pierwszorazowej; 3) newirapina nie powinna być stosowana w terapii pierwszorazowej u mężczyzn z limfocytami CD4+ powyżej 400 komórek/ml; 4) newirapina nie powinna być stosowana w terapii pierwszorazowej u kobiet z limfocytami CD4+ powyżej 250 komórek/ml; 5) newirapina nie ma istotnych klinicznie interakcji z ryfampicyną. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Wybierz prawdziwe stwierdzenia spośród podanych poniżej dotyczących lamiwudyny, leku stosowanego w terapii HIV/AIDS:
1) lek może być stosowany raz na dobę w leczeniu antyretrowirusowym; 2) połączenie lamiwudyny z rytonawirem jest przeciwwskazane; 3) nie ma konieczności modyfikacji dawkowania lamiwudyny w zależności od klirensu kreatyniny; 4) stosowanie leku w ciąży jest przeciwwskazane; 5) ze względu na znaczące interakcje z ryfampicyną, lamiwudyna w przypadku terapii ryfampicyną, powinna być bezzwłocznie zastąpiona innym lekiem antyretrowirusowym. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
W wyborze pierwszego schematu leczenia antyretrowirusowego kryterium jest jego skuteczność oraz tolerancja leczenia. Z poniższych stwierdzeń, dotyczących rozpoczynania leczenia antyretrowirusowego prawdziwe są:
1) wszystkie zalecane pierwszorazowe schematy leczenia zawierają dwa analogi nukleozydowe w połączeniu z nienukleozydowym inhibitorem odwrotnej transkryptazy lub inhibitorem proteazy wzmacnianym (bustowanym) rytonawirem; 2) ze względu na niską barierę genetyczną, oporność krzyżową oraz brak skuteczności NNRTI u zakażonych HIV-2 i HIV-1 subtyp O przeciwwskazane jest zastosowanie leków z tej grupy bez wyjściowego badania lekooporności; 3) połączenie newirapiny i efawirenzu w terapii pierwszorazowej jest podyktowane poprawą bariery genetycznej obu leków i stosowane jest w grupie pacjentów ze znacznie zaawansowanym deficytem odporności; 4) nie należy stosować połączenia sakwinawiru z rytonawirem, ze względu na możliwość wystąpienia zaburzeń rytmu serca; 5) atazanawir jest bezwzględnie przeciwwskazany u osób z koinfekcją HCV. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Istotnych interakcji z lekami antyretrowirusowymi nie wywołują:
1) ryfampicyna; 2) inhibitory pompy protonowej; 3) klarytromycyna; 4) amoksycylina; 5) ryfabutyna. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Z poniższych stwierdzeń dotyczących rozpoczynania leczenia antyretrowirusowego prawdziwe są:
1) wszystkie zalecane pierwszorazowe schematy leczenia zawierają lamiwudynę lub emtricytabinę; 2) ze względu na brak skuteczności NNRTI u zakażonych HIV-2 i HIV-1 subtyp O przeciwwskazane jest zastosowanie leków z tej grupy; 3) przewlekłe zapalenie wątroby typu C jest bezwzględnym przeciwwskazaniem do rozpoczynania leczenia inhibitorami proteazy w przypadku pierwszorazowego leczenia pacjentów z koinfekcją HIV/HCV; 4) w przypadku koinfekcji HIV/HBV leczenie antyretrowirusowe u pacjentów bezobjawowych należy rozpocząć przy poziomie limfocytów CD4 + poniżej 500 komórek/ml; 5) koinfekcja HCV jest bezwzględnym przeciwwskazaniem do stosowania rytonawiru. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Spośród podanych poniżej stwierdzeń dla inhibitorów proteazy prawdziwe są:
1) we wszystkich przypadkach stosowanie leków z tej grupy u pacjentów leczonych karbamazepiną może powodować znaczące interakcje farmakokinetyczne; 2) dawkowanie wszystkich inhibitorów proteazy jest niezależne od czynności nerek; 3) dodanie małej dawki rytonawiru powoduje klinicznie niekorzystne zmiany farmakokinetyki leków należących do tej grupy; 4) leki z tej grupy cechują się wysoką barierą genetyczną - do powstania szczepu fenotypowo opornego potrzeba powstania wielu mutacji; 5) stosowanie jednoczesne inhibitorów proteazy z prawastatyną jest przeciwwskazane. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Wybierz prawdziwe stwierdzenia spośród podanych poniżej dla leków antyretrowirusowych z grupy inhibitorów CCR5, stosowanych w leczeniu zakażenia HIV:
1) lek może być stosowany w dawkowaniu raz na dobę w terapii pierwszorazowej; 2) brak istotnych klinicznie interakcji z ryfampicyną; 3) brak istotnych klinicznie interakcji z ryfabutyną; 4) istnieje istotne ryzyko zwiększenia częstości nowotworów; 5) najczęstszym działaniem ubocznym są odczyny podskórne po iniekcji. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
U 45-letniego mężczyzny, zakażonego HIV, dotychczas nieleczonego antyretrowirusowo (ARV) w czasie rutynowej, kontrolnej wizyty w poradni ambulatoryjnej stwierdzono: waga 90 kg, wzrost 178 cm, obwód w talii 90 cm, ciśnienie tętnicze krwi 135/80 mm Hg, liczba limfocytów CD4 = 501 kom/mm3, liczba kopii HIV RNA = 5x105 kopii/mL, poziom cholesterolu całkowitego TChol = 7,2 mmol/L, trójglicerydów 2,8 mmol/L., Małopłytkowość o niejasnej etiologii (utrzymujący się poziom płytek krwi w kolejnych badaniach 50-90 G/L (norma 120-280 G/L ). Klirens kreatyniny prawidłowy. Zapis EKG - Normogram. Test genotypowania - występowanie mutacji M184V. Spośród podanych poniżej stwierdzeń prawdziwe są:
1) pacjentowi należy zaproponować terapię ARV; 2) ze względu na niskie ryzyko rozwoju chorób układu sercowo-naczyniowego leczenie antyretrowirusowe należy odroczyć do momentu wystąpienia klinicznych cech niedoboru odporności lub obniżenia liczby limfocytów CD4 < 350 kom/mm3; 3) w leczeniu bezwzględnie należy zastosować lamiwudynę ze względu na zagrażającą życiu małopłytkowość; 4) w przypadku podjęcia leczenia antyretrowirusowego, stosowanie inhibitorów proteazy wspomaganych rytonawirem jest bezwzględnie przeciwwskazane ze względu na ryzyko krwawienia związanego ze stosowaniem tej klasy leków antyretrowirusowych; 5) w przypadku decyzji o rozpoczęciu leczenia antyretrowirusowego, zestawem z wyboru jest podanie tenofowiru z lamiwudyną lub emtricytabiną i efawirenzem ze względu na profil lekooporności. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Spośród podanych niżej stwierdzeń odnoszących się do zaburzeń krzepnięcia u osób zakażonych HIV prawdziwe są:
1) uszkodzenie śródbłonka naczyń może być przyczyną niedoboru białka S i mikroangiopatii zakrzepowej; 2) ryzyko wystąpienia powikłań zakrzepowych jest większe niż w ogólnej populacji; 3) zakażenia HIV nie wpływa na ryzyko wystąpienia epizodów zakrzepowo-zatorowych; 4) ryzyko wystąpienia mikroangiopatii zakrzepowej jest wyższe u chorych w zaawansowanych stadiach zakażenia HIV; 5) w odróżnieniu od osób wolnych od zakażenia HIV, rozwój mikroangiopatii zakrzepowej u chorych zakażonych HIV nie ma żadnego związku z aktywnością metaloproteinazy ADAMTS13. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
U 41-letniego mężczyzny w IV 2010 r. wystąpiło podwójne widzenie. Z tego powodu był diagnozowany w klinice neurologii, gdzie rozpoznano zakażenie HIV, a w badaniu OUN metodą rezonansu magnetycznego (MR) stwierdzono: "…Po stronie lewej w tylno-bocznych partiach wzgórza oraz w lewym konarze mózgu rozległy nieregularny obszar hiperintensywny w obrazach T2 i FLAIR oraz w sekwencji dyfuzji. Nie stwierdza się obecności patologicznego wzmocnienia zmiany. Nie stwierdza się cech obrzęku tkanki mózgowej...". W V. 2010 r. stwierdzono: CD4 54, CD8 433 kom/µl, HIV RNA 5,61x106 kopii/ml. W czerwcu rozpoczęto skojarzone leczenie antyretrowirusowe (cART). Po 2 tygodniach przyjęty do oddziału z powodu zaburzeń koncentracji, uczucia drętwienia prawej połowy ciała, pogorszenia sprawności prawych kończyn i trudności z mówieniem. W badaniu neurologicznym stwierdzano niewielkiego stopnia zespół piramidowy, obustronny objaw Babińskiego, chwiejną próbę Romberga. W kolejnym MR mózgowia 22.06.2010 - „(…) w obrębie tylnej części wzgórza lewego oraz w obrębie lewego konaru mózgu a także do tyłu w stosunku do rogu potylicznego lewej komory bocznej widoczny obszar o podwyższonym sygnale w obrazach T2-zależnych i o obniżonym w obrazach T1-zależnych. Nie uwidoczniono cech wzmocnienia patologicznego po kontraście. Obszar wykazuje cechy ograniczenia dyfuzji. Wyraźna progresja zmian.” Spośród podanych poniżej stwierdzeń prawdziwe są:
1) opisany zespół objawów i wyniki badań obrazowych najbardziej odpowiadają wieloogniskowej leukoencefalopatii (PML); 2) opisywane zmiany odpowiadają naciekom limfocytów w przebiegu zakażenia herpeswirusem; 3) opisany zespół objawów i wyniki badań obrazowych najbardziej odpowiadają chłoniakowi OUN; 4) badaniem pozwalającym na ustalenie rozpoznania bez konieczności wykonania biopsji mózgu, jest wykazanie w płynie mózgowo-rdzeniowym (PMR) obecności przeciwciał przeciw wirusowi stanowiącemu czynnik etiologiczny opisywanego procesu chorobowego; 5) stosowanie cART zmniejsza czułość metod diagnostycznych opartych na badaniach wykonywanych z PMR. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
W poniższych zestawieniach przedstawiono: I. mutacje osobnicze lub wirusowe, II. rodzaj materiału potrzebny do wykonania oznaczenia, III. lek, w terapii którym istotne jest wykonanie danego oznaczenia:
1) K103N - HIV1 RNA - newirapina; 2) ILB28 - HCV RNA - interferon alfa; 3) M184V - HBV DNA - emtricitabina; 4) B*5701 - HIV1 RNA - abakawir; 5) mutacje w obrębie V3 gp120 - DNA pacjenta - marawiroc. Spośród podanych zestawień prawdziwe to: |
|
|
40-letni mężczyzna zakażony HIV, od 26 lat palący ok. 20 papierosów dziennie, został obecnie przyjęty do szpitala z powodu utrzymujących się od ok. miesiąca: osłabienia z towarzyszącymi stanami podgorączkowymi, wzmożonej potliwości zwłaszcza w nocy i kaszlu z odkrztuszaniem szaro-zielonkawej plwociny, głównie rano. Rok wcześniej przerwał skuteczne leczenie antyretrowirusowe (ART) zestawem tenofowir + emtrycytabina + efawirenz przy CD4 576 kom/µl, CD8 602 kom/µl. W badaniu radiologicznym klatki piersiowej nie stwierdzono nieprawidłowości, ale w preparatach bezpośrednich plwociny wykazano obecność prątków kwasoodpornych, a wynik testu na obecność materiału genetycznego Mycobacterium tuberculosis był dodatni. Wykonano skórny test z tuberkuliną (TTS) z wynikiem 0 mm, oznaczono liczbę limfocytów CD4 - 55 kom/µl, CD8 476 kom/µl, włączono leczenie tuberkulostatyczne: rifampicyna + izoniazyd + etambutol + pyrazynamid. Spośród podanych poniżej stwierdzeń odnoszących się do opisanego przypadku prawdziwe są:
1) przesłanki do włączenia leczenia tuberkulostatycznego są niedostateczne; 2) wykonanie (TTS) było niecelowe; 3) ze względu na wysokie ryzyko wystąpienia zapalnego zespołu rekonstrukcji immunologicznej, stosowanie ART w okresie leczenia przeciwprątkowego jest przeciwwskazane; 4) ze względu w wysoką liczbę limfocytów CD4 przed przerwaniem przez chorego ART, przywrócenie tej terapii należy rozważyć po zakończeniu leczenia p-prątkowego; 5) w przypadku przywrócenia ART, zestawem pierwszego wyboru będzie zestaw ostatnio stosowany przez chorego. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Spośród podanych niżej stwierdzeń odnoszących się do różnicowania zmian w ośrodkowym układzie nerwowym (OUN) u chorych z zakażeniem HIV prawdziwe są:
1) rezonans magnetyczny (MRI) umożliwia różnicowanie pomiędzy pierwotnym chłoniakiem a toksoplazmozą OUN; 2) MRI pozwala na jednoznaczne różnicowanie pomiędzy demencją w przebiegu zakażenia HIV a wieloogniskową leukoencefalopatią (PML); 3) w przypadku diagnozowania toksoplazmozy OUN, badanie płynu mózgowo-rdzeniowego (PMR) metodą PCR cechuje wysoka czułość; 4) stosowanie leczenia antyretrowirusowego zmniejsza swoistość badania PCR w diagnostyce PML; 5) obecność torbieli hiperintensywnych w obrazach T2 zależnych i ziarniniaków ulegających wzmocnieniu po podaniu kontrastu to obraz MRI sugerujący toksoplazmozę OUN. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
43-letnia chora z 18-letnim wywiadem zakażenia HIV, nieregularnie leczona różnymi zestawami leków antyretrowirusowych (ARV), ostatnio tenofowir + emtrycytabina + atazanawir, została przyjęta do szpitala z powodu kolejnego nawrotu masywnej kandydozy jamy ustnej, wymiotów, bólów w klatce piersiowej i nadbrzuszu - głównie przy przełykaniu oraz utraty masy ciała ok. 6 kg w ciągu 3 tygodni. Od ponad 3 lat uzyskano supresję wiremii HIV, ale liczba limfocytów CD4 nie przekracza 50 kom/µl. W badaniu przedmiotowym: BMI 16, rozległe białe naloty pokrywające śluzówkę jamy ustnej i gardła, tkliwość palpacyjna w dołku podsercowym. Włączono terapię flukonazolem, uzyskując w ciągu kilku dni ustąpienie nalotów w jamie ustnej, ale bez poprawy w zakresie dolegliwości bólowych i wymiotów. W badaniu gastroskopowym wykonanym po tygodniu leczenia p-grzybiczego: „Przełyk - w połowie wysokości kilka wrzecionowatych świeżych blizn 5-7 mm podkrwawiających po kontakcie z aparatem, zaciągnięcia błony śluzowej; bez typowych nalotów grzybiczych. Żołądek o elastycznych ścianach z treścią śluzową w jeziorku. Śluzówka żołądka prawidłowa. Opuszka dwunastnicy z dużym obrzękiem, przekrwieniem i wybroczynami w błonie śluzowej, bez nadżerek, owrzodzeń.” Badanie histopatologiczne „W wycinkach z przełyku widoczne jest owrzodzenie, w podścielisku obfity odczyn zapalny, w obrębie którego pojawiają się olbrzymie komórki, niektóre z nich z inkluzjami”. Spośród podanych poniżej stwierdzeń odnoszących się do opisanego przypadku prawdziwe są:
1) najbardziej prawdopodobne rozpoznanie to: zanikowe zapalenie błony śluzowej przewodu pokarmowego w przebiegu kandydozy; 2) terapię flukonazolem należy zamienić na kaspofunginę; 3) do terapii p-grzybiczej można dołączyć inhibitor pompy protonowej; 4) do terapii p-grzybiczej należy dołączyć gancyklowir; 5) do potwierdzenia rozpoznania umożliwiającego rozpoczęcie terapii przyczynowej konieczne jest uzyskanie dodatniego wyniku oznaczenia CMV DNA we krwi. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Spośród podanych niżej stwierdzeń odnoszących się do zaburzeń krzepnięcia u osób zakażonych HIV wskaż prawdziwe:
1) uszkodzenie śródbłonka naczyń może być przyczyną niedoboru białka S i mikroangiopatii zakrzepowej; 2) ryzyko wystąpienia powikłań zakrzepowych jest większe niż w ogólnej populacji; 3) zakażenia HIV nie wpływa na ryzyko wystąpienia epizodów zakrzepowo-zatorowych; 4) ryzyko wystąpienia mikroangiopatii zakrzepowej jest wyższe u chorych w zaawansowanych stadiach zakażenia HIV; 5) w odróżnieniu od osób wolnych od zakażenia HIV, rozwój mikroangiopatii zakrzepowej u chorych zakażonych HIV nie ma żadnego związku z aktywnością metaloproteinazy ADAMTS13. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
U 40-letniej pacjentki zakażonej HIV stwierdzono stężenie kreatyniny w surowicy 230 µmol/L, liczbę limfocytów CD4 = 545 kom/mm3 i HIV RNA = 967 kopii/ml. Od 3 lat u chorej stwierdzano otyłość (BMI =32), nadciśnienie tętnicze i hiperlipidemię mieszaną. Zakażenie HIV rozpoznano w 1993 r. w trakcie pneumocystozowego zapalenia płuc; pacjentka przebyła również kilka nawrotów drożdżycy przewodu pokarmowego. Była leczona antyretrowirusowo (ARV) kolejno: (1) AZT → (2) AZT + ddI → (3) AZT + 3TC + NFV → (4) d4T + 3TC + EFV → (5) 3TC +TDF + NVP[AZT - azydotymidyna; ddI - dydanozyna; 3TC - lamiwudyna; NFV - nelfinawir; d4T - stawudyna; EFV - efawirenz; TDF - tenofowir; NVP - newirapina]
Wszystkie zmiany terapii, poza jedną (4) →(5), spowodowane były nieskutecznością p-wirusową. Zmiana (4) → (5) była skutkiem działań niepożądanych - koszmarne sny, myśli samobójcze, rozwój lipodystrofii i nasilenie hiperlipidemii. Spośród podanych poniżej stwierdzeń prawdziwe są: 1) należy bezwzględnie zmienić stosowany zestaw leków antyretrowirusowych; 2) zmiana terapii powinna być empiryczna, ponieważ wykonanie genotypowania przy wiremii < 1000 kopii/mL jest niemożliwe; 3) zestawem rekomendowanym w takim przypadku powinien być SQV/ LPV/r; SQV- sakwinawir, LPV- lopinawir, r -rytonawir (dawka wzmacniająca); 4) należy przerwać terapię ARV, wykonać genotypowanie po 3 miesiącach i na jego podstawie ustalić nowy zestaw leków ARV; 5) ze względu na niestosowanie wcześniej inhibitorów wejścia, uwzględnienie w nowym zestawie marawirocu daje gwarancję wyższej skuteczności przeciwwirusowej. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Spośród podanych niżej stwierdzeń odnoszących się do kryptokokozy u chorego z zakażeniem HIV prawdziwe są:
1) u każdego zakażonego HIV z liczbą limfocytów CD4 < 100 kom/µl należy stosować profilaktykę pierwotną kryptokokozy, flukonazolem w dawce 200 mg/dobę; 2) w płynie mózgowo-rdzeniowym chorych z kryptokokowym zapaleniem opon mózgowych typowo stwierdza się wysoką cytozę z przewagą granulocytów oraz znacznie obniżony poziom glukozy; 3) leczeniem z wyboru, charakteryzującym się najwyższą skutecznością jest podawanie wysokich dawek flukonazolu; 4) należy rozważyć jak najszybsze włączenie leków antyretrowirusowych; 5) każda postać kryptokokozy u osoby zakażonej HIV jest chorobą wskaźnikową dla AIDS. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
60-letni mężczyzna został przyjęty z powodu utrzymujących się od ponad 3 tygodni stanów gorączkowych, biegunki okresowo z domieszką krwi i utraty masy ciała o 12 kg. Do czasu zachorowania mężczyzna był aktywny zawodowo, często podróżował, w ciągu ostatnich 6 miesięcy do m.in. Kenii i Tajlandii. Pobrano materiał do badań bakteriologicznych i parazytologicznych. Wykonano sigmoidoskopię, w której stwierdzono obecność licznych nadżerek i wylewów podśluzówkowych; w badaniu histopatologicznym pobranych wycinków wykazano granulocytarne nacieczenie zapalne błony śluzowej i podśluzowej jelita
z obecnością komórek olbrzymich z wtrętami wewnątrzjądrowymi. Uzyskano dodatni wynik testu EIA w kierunku zakażenia HIV. Oznaczono liczbę limfocytów CD4 34 kom/mm3 i CD8 455 kom/mm3. Spośród podanych niżej stwierdzeń odnoszących się do opisanego przypadku prawdziwe są: 1) najbardziej prawdopodobnym rozpoznaniem jest wrzodziejące zapalenie jelita grubego (colitis ulcerosa); 2) wynik testu EIA w kierunku obecności przeciwciał anty-HIV jest prawdopodobnie fałszywie dodatni, a nieprawidłowe liczby limfocytów CD4 i CD8 są wyrazem choroby autoimmunologicznej; 3) olbrzymie komórki wtrętowe odpowiadają trofozoitom Entamoeba histiolytica; 4) przed rozpoczęciem leczenia przyczynowego wskazane jest wykonanie badania oftalmoskopowego; 5) na podstawie przedstawionych danych można ustalić jedynie rozpoznanie wstępne, które może być zweryfikowane jedynie odpowiedzią kliniczną na zastosowane leczenie. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
80-letni mężczyzna z cukrzycą typu II leczony przewlekle metforminą, przyjęty został do szpitala z powodu silnego bólu w klatce piersiowej, nagłej duszności i suchego kaszlu. W bad. przedmiotowym: skóra blada, spocona, RR 135/80 mmHg, temp. 36,8 st. C. W rtg. klatki piersiowej stwierdza się cechy zastoju w krążeniu płucnym. W badaniu morfologicznym krwi: Erytrocyty 4,6mln/mcl, Hb 13 g/dl, leukocyty 9,5 tys./mcl, glikemia włośniczkowa 118 mg/dl. Wskaż wszystkie leki, które należy zastosować u tego chorego:
1) 500 ml 10% glukozy w szybkim wlewie i.v.; 2) antybiotyk z grupy cefalosporyn II lub III generacji; 3) morfinę i.v.; 4) nitroglicerynę i.v.; 5) furosemid i.v. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
U 20-letniego pacjenta w przebiegu posocznicy wystąpiły objawy kliniczne i laboratoryjne niewydolności kory nadnerczy. Wskaż wszystkie leki, które należy podać temu choremu:
1) hydrocortison i.v.; 2) wlewy z 0,9% NaCl i.v.; 3) insulinę w pompie infuzyjnej; 4) wlewy z 10% glukozy; 5) suplementację potasu; 6) antybiotyk i.v. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
U 16-letniej pacjentki leczonej przed 3 tygodniami cefalosporyną II generacji z powodu paciorkowcowego zapalenia gardła, miano ASO we krwi wynosi 600j. Jakie objawy należy stwierdzić u tej pacjentki, aby rozpoznać gorączkę reumatyczną wg kryteriów Jonesa?
1) zapalenie wielostawowe; 2) zapalenie serca; 3) rumień wędrujący; 4) rumień wielopostaciowy; 5) guzki podskórne; 6) wydłużony odstęp PQ w zapisie EKG; 7) gorączkę. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| U 18-letniej dziewczyny rozpoznano rzut gorączki reumatycznej wg kryteriów Jonesa i zastosowano leczenie penicilliną bez powikłań. Jaką profilaktykę wtórną należy zalecić tej pacjentce jeśli wiadomo, że nie ma ona wady zastawkowej serca? |
|
| 28-letni pacjent zgłosił się do izby przyjęć z powodu występujących od 2 tygodni stanów gorączkowych do 38,5 st.C, suchego kaszlu, zmian skórnych na podudziach o charakterze rumienia guzowatego oraz zapalenia stawów skokowych, bez bólów brzucha i bez biegunki. W bad. krwi: CRP 88 mg/l (n: do 10), OB. 75 mm po 1 godz. Morfologia: Erytrocyty 4,2 mln/μl, Hb 12,5 μg/dl, Leukocyty 12 tys/μl, płytki krwi 280 tys/μl., odczyn Waalera-Rosego: ujemny. W bad. rtg. klatki piersiowej - płuca bez zagęszczeń, widoczne obustronne poszerzenie cieni wnęk płucnych. Jaką chorobę należy podejrzewać u tego pacjenta? |
|
|
Wymień wszystkie elementy leczenia, jakie należy zastosować u 19-letniego narkomana z objawami ostrej niewydolności oddechowej (ARDS)
w przebiegu zachłystowego zapalenia płuc, z hipotonią: 1) antybiotyki o szerokim spectrum i.v.; 2) tlenoterapię przez cewnik donosowy; 3) sondę do żołądka; 4) glikokortykosteroidy iv.; 5) tlenoterapię przez maskę Venturiego; 6) lek wazopresyjny. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| U 25-letniej kobiety, dotychczas zdrowej, wystąpiły po raz pierwszy w życiu objawy żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej (ŻChZZ) w trakcie przyjmowania doustnej antykoncepcji. Jaki schemat leczenia i wtórnej profilaktyki żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej należy zalecić tej pacjentce? |
|
| W którym z poniższych przypadków spełnione są kryteria do rozpoznania cukrzycy? |
|
| Jaki schemat leczenia należy zastosować w pierwszej kolejności u 60-letniego pacjenta ze świeżo wykrytym w bad. gastroskopowym wrzodem żołądka i zakażeniem H. pylori? |
|
| Które z niżej podanych zmian w zapisie spoczynkowym EKG, sugerują rozpoznanie niedokrwienia lub martwicy w obrębie ściany bocznej lewej komory serca, u mężczyzny z bólem dławicowym? |
|
| U pacjenta z przewlekłym wzw typu C związanym z zakażeniem genotypem 3 HCV, u którego poziom wiremii przed rozpoczęciem terapii wynosił 520 000 IU/mL, a w 4 tygodniu terapii 156 IU/mL, leczenie zgodne z rekomendacjami Polskiej Grupy Ekspertów HCV powinno trwać: |
|
| Chory na przewlekłe wzw typu C, zakażony genotypem 1 HCV, u którego w trakcie wcześniejszej terapii interferonem pegylowanym uzyskano 5-krotne obniżenie wiremii, bez ostatecznego efektu terapeutycznego w postaci SVR, ma największą szansę na wyeliminowanie zakażenia HCV, jeżeli w planowanej reterapii otrzyma następujące leki: |
|
| Cechami charakterystycznymi zakażenia HAV są wszystkie wymienione poniżej, z wyjątkiem: |
|
| Najmniejsze ryzyko lekooporności związanej z wystąpieniem mutacji HBV podczas leczenia pacjentów chorych na przewlekłe wzw typu B, wiąże się z zastosowaniem: |
|
| Mechanizm działania boceprewiru polega na hamowaniu funkcji białka kodowanego przez fragment genomu HCV określany jako: |
|
| Leczenie przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C u pacjenta zakażonego genotypem 1 HCV należy przerwać jeżeli: |
|
|
Skuteczność leczenia przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C pogarszają:
1) włóknienie wątrobowe; 2) allel TT w SNP rs12979860; 3) otyłość; 4) rasa czarna; 5) wysoka wiremia. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Najważniejszymi działaniami niepożądanymi wywoływanymi przez inhibitory proteazy u chorych leczonych z powodu przewlekłego zapalenia wątroby typu C są:
1) depresja; 2) małopłytkowość; 3) neutropenia; 4) niedokrwistość; 5) zaburzenia smaku; 6) zmiany skórne. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Cechami charakterystycznymi dla aktualnie zarejestrowanych inhibitorów proteazy pierwszej generacji stosowanych w terapii zakażeń HCV są wszystkie poniżej wymienione, z wyjątkiem: |
|
| U chorych z przewlekłym zapaleniem wątroby typu B i obecnością antygenu HBe spełniających kryteria Terapeutycznego Programu Zdrowotnego można stosować następujące leki, z wyjątkiem: |
|
| W leczeniu przewlekłego zapalenia wątroby typu C i zakażeniu genotypem 1 lub 4 czas terapii dla leczenia skojarzonego ustalono na: |
|
| Wykonanie którego z badań nie jest wymagane przy kwalifikacji do leczenia analogami nukleozydowymi lub nukleotydowymi pacjenta z chorobą wątroby w przebiegu zakażenia HBV? |
|
|
Interferon pegylowany alfa-2a z rybawiryną może być stosowany zarówno u chorych uprzednio nieleczonych jak i po niepowodzeniu pierwotnej terapii. Zgodnie z wytycznymi Terapeutycznego Programu Zdrowotnego dotyczy to:
1) chorych u których w ostatnich miesiącach zdiagnozowano przewlekłe zapalenie wątroby typu C i ustalono wskazania do leczenia skojarzonego interferonem i rybawiryną; 2) chorych leczonych w przeszłości interferonem pegylowanym alfa-2a i rybawiryną, u których uzyskano ujemny wynik PCR HCV RNA w chwili zakończenia leczenia i dodatni po 6 miesiącach; 3) chorych leczonych w przeszłości nieskutecznie interferonem alfa-2a, u których potwierdzono progresję choroby w biopsji wątroby; 4) chorych leczonych w przeszłości nieskutecznie interferonem alfa-2b, u których potwierdzono progresję choroby w biopsji wątroby; 5) chorych po przeszczepieniu nerki. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| W monitorowaniu skuteczności leczenia przeciwwirusowego u chorych zakażonych HBV stosuje się określone punkty kontrolne. Które z poniższych stwierdzeń jest nieprawdziwe? |
|
| Które z poniższych kryteriów zgodnie z Terapeutycznym Programem Zdrowotnym nie pozwala na kwalifikację do leczenia przeciwwirusowego pacjenta z chorobą wątroby w przebiegu zakażenia HBV? |
|
|
Pacjent zakażony HBV, z wiremią 1,0 x 102 IU/ml, HBeAg(-), antyHBe(+), z prawidłowym poziomem ALT, z objawami dekompensacji marskości wątroby powinien zostać zakwalifikowany do leczenia przeciwwirusowego zgodnie z Terapeutycznym Programem Zdrowotnym. Wskaż prawdziwe stwierdzenia:
1) chory powinien być leczony w trybie pilnym; 2) chory powinien otrzymać interferon pegylowany alfa-2a jako lek pierwszego rzutu; 3) chory powinien otrzymać lamiwudynę; 4) chory nie powinien być leczony ponieważ nie spełnia kryterium poziomu HBV DNA i ALT; 5) z powodu zdekompensowanej marskości wątroby chory powinien otrzymać entecavir w dawce 1,0 mg/d. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
