Transplantologia kliniczna Jesień 2014: testy egzaminacyjne do egzaminu PES
|
Pytanie
|
Odpowiedzi
|
|---|---|
|
AKTUALIZACJA!
Oznaczyliśmy to pytanie jako zagadnienie z powodu niezgodności z aktualną wiedzą medyczną Typowanie tkankowe nie jest konieczne przy przeszczepieniu: |
|
| Za progową liczbę komórek CD34+ uzyskanych z krwi obwodowej i niezbędną do przeszczepienia uważa się: |
|
| Jakie jest główne miejsce pobierania szpiku do przeszczepienia? |
|
| Przeszczepienie komórek krwiotwórczych rutynowo odbywa się przez: |
|
| Jak długo trzeba kontynuować leczenie immunosupresyjne po przeszczepieniu allogenicznego szpiku, które nie jest powikłane chorobą przeszczep przeciw gospodarzowi? |
|
| Najczęściej stosowanym lekiem immunosupresyjnym po przeszczepieniu szpiku jest: |
|
| Przeciwko jakim antygenom jest zwrócona reakcja przeszczep przeciw gospodarzowi jeśli dawca i biorca są całkowicie zgodni w HLA? |
|
| Których narządów dotyczy głównie ostra choroba przeszczep przeciw gospodarzowi? |
|
| Która z poniżej wymienionych nowotworowych chorób krwi jest głównie leczona przeszczepieniem autologicznych komórek krwiotwórczych? |
|
| Choroba zamykania żył (venoocclusive disease: VOD) dotyczy głównie: |
|
| Jak muszą być dobrani w zakresie HLA dawca i biorca przeszczepu komórek krwiotwórczych? |
|
| Jaki marker wykorzystuje się do określenia niezbędnej liczby komórek krwiotwórczych do przeszczepienia? |
|
| Jaką metodą pobiera się komórki krwiotwórcze z krwi obwodowej do celów przeszczepienia? |
|
| Z dodatkiem jakiego związku przechowuje się do przeszczepienia zamrożone komórki krwiotwórcze? |
|
| Najczęstszą przyczyną niepowodzenia zabiegu przeszczepienia autologicznych komórek krwiotwórczych jest: |
|
| Wskaż błędne twierdzenie dotyczące czasu i stanu chorego w chwili wykonania przeszczepienia komórek krwiotwórczych w procesie leczenia nowotworu krwi: |
|
| Jaki narząd jest atakowany w trakcie ostrej potransfuzyjnej choroby przeszczep przeciw gospodarzowi mimo, że nie jest on atakowany w trakcie ostrej potransplantacyjnej (po transplantacji komórek krwiotwórczych) choroby przeszczep przeciw gospodarzowi? |
|
| Najczęściej wykorzystywanym sposobem mieloablacyjnego kondycjonowania przed przeszczepieniem allogenicznych komórek krwiotwórczych jest: |
|
| Jakie są wskazania medyczne do wykorzystania komórek krwiotwórczych własnej krwi pępowinowej chorego? |
|
| Pod względem jakiej liczby cech HLA i na jakim poziomie dokładności badania dobierany jest dorosły niespokrewniony dawca komórek krwiotwórczych? |
|
| Jaki czas jest przeciętnie potrzebny dla rozpoczęcia wytwarzania wystarczającej liczby komórek krwi (erytrocytów, neutrofili i trombocytów) przez przeszczepiony szpik? |
|
| Jakiego dawcy nie wykorzystuje się jako źródła komórek krwiotwórczych do przeszczepienia u człowieka? |
|
| Spośród chorób nienowotworowych standardowym i najczęstszym wskazaniem do przeszczepiania komórek krwiotwórczych jest: |
|
| Najgroźniejsze zakażenie zewnątrzpochodne dla biorców allogenicznych przeszczepów szpiku to obecnie: |
|
| Ryzyko zgonu chorego po jednoczesnym przeszczepieniu trzustki i nerki pobranych ze zwłok tego samego dawcy w porównaniu do ryzyka zgonu chorego ze schyłkową niewydolnością nerek w przebiegu cukrzycy typu 1 oczekującego na przeszczepienie: |
|
| W przypadku przeszczepienia trzustki krew żylna może być odprowadzona z przeszczepionego narządu przez żyłę wrotną przeszczepu: |
|
| U 42-letniego chorego po operacji jednoczesnego przeszczepienia nerki i trzustki, w bardzo dobrym stanie ogólnym, z prawidłowym stężeniem glukozy we krwi bez podaży egzogennej insuliny, z prawidłową diurezą i prawidłowym stężeniem kreatyniny w osoczu, w 8. dobie po operacji pojawił się nagle silny ból brzucha, któremu w badaniu fizykalnym towarzyszyły brak perystaltyki i wyraźna obrona mięśniowa. Wykonane pilnie badania laboratoryjne wykazały 5-krotny wzrost stężenia amylazy w osoczu przy prawidłowym stężeniu glukozy oraz hemoglobiny we krwi. Wobec gwałtownie pogarszającego się stanu ogólnego biorcy należy: |
|
| Przyczyną powstania przetoki moczowej w drugim tygodniu po przeszczepieniu nerki pobranej ze zwłok może być: |
|
| W trakcie pobrania wielonarządowego od 27-letniego zmarłego dawcy, podczas którego planowano pobranie wątroby i trzustki, w czasie preparowania więzadła wątrobowo-dwunastniczego chirurdzy uwidocznili odmianę anatomiczną polegającą na odejściu prawej tętnicy wątrobowej od tętnicy krezkowej górnej (naczynie przebiega za głową trzustki). W zaistniałej sytuacji należy: |
|
| U 42-letniego chorego z niewydolnością nerek w przebiegu cukrzycy typu 1 doszło do pogorszenia czynności nerek, wymagającego leczenia nerkozastępczego. Chory obciążony jest nadciśnieniem tętniczym i retinopatią cukrzycową, wskaźnik masy ciała wynosi u niego 23,5 kg/m2. W młodości był dwukrotnie operowany z powodu zapalenia wyrostka robaczkowego i niedrożności jelit spowodowanej zrostami otrzewnowymi. Chory nie był wcześniej diagnozowany pod kątem możliwości leczenia przeszczepieniem nerki lub nerki i trzustki i nie miał wcześniej wykonanej przetoki tętniczo-żylnej do dializ. W zaistniałej sytuacji najlepszym rozwiązaniem będzie: |
|
| U 37-letniej chorej sześć miesięcy po niepowikłanym przeszczepieniu nerki pobranej od dawcy żywego, w dobrym stanie ogólnym, bez dolegliwości i odchyleń w badaniu fizykalnym, z prawidłowymi wynikami badań biochemicznych, w badaniu USG uwidoczniono bezechową, owalną strukturę o maksymalnym wymiarze 37 mm zlokalizowaną w okolicy zespolenia tętnicy nerki przeszczepionej z tętnicą biodrową zewnętrzną. Przepływ tętniczy w obrębie przeszczepu prawidłowy, zastoju moczu w nerce przeszczepionej nie stwierdzono. Rozpoznanie zbiornika chłonki (lymphocele) u opisanej chorej stanowi podstawę do: |
|
| W czasie pobrania narządów jamy brzusznej od dawcy z rozpoznaną śmiercią mózgu zewnętrzne schładzanie narządów należy rozpocząć: |
|
| Celem zmniejszenia liczby powikłań pooperacyjnych po jednoczesnym przeszczepieniu nerki i trzustki pobranych ze zwłok tego samego dawcy, związanych przede wszystkim z przeszczepieniem trzustki, narząd ten pobiera się zazwyczaj od młodych dawców, z niskim wskaźnikiem masy ciała. Przy kwalifikacji zmarłego dawcy trzustki uwzględnia się ponadto takie parametry, jak: |
|
| Do poradni transplantacyjnej została skierowana 58-letnia chora ze schyłkową niewydolnością nerek w przebiegu cukrzycy typu 1. Dwa lata wcześniej usunięto jej przeszczepioną na lewy talerz biodrowy nerkę, która była czynna przez 7 lat (dawcą narządu była siostra chorej, przyczyna utraty czynności nerki przeszczepionej nieznana). Chora obciążona jest ponadto chorobą wieńcową, migotaniem przedsionków i nadciśnieniem tętniczym. Wskaźnik masy ciała u chorej wynosi 28 kg/m2. Ok. 6 miesięcy wcześniej wykonano u chorej stentowanie dwóch tętnic wieńcowych, zaś w badaniu USG Doppler naczyń kończyn dolnych stwierdzono u chorej niedrożność lewej żyły biodrowej zewnętrznej i wspólnej. Mając na uwadze brak możliwości przeszczepienia nerki od dawcy żywego, najlepszym rozwiązaniem terapeutycznym dla chorej jest: |
|
| U chorego z niewydolnością nerek na podłożu wrodzonej glomerulopatii - zespołu nerczycowego z mutacją nefryny (NPHS1): |
|
| Efekt działania 7-dniowej kuracji poliklonalnymi przeciwciałami (np. tymoglobuliny) na limfocyty krążące we krwi obwodowej może utrzymywać się: |
|
| Przeszczepienie nerki u chorego z atypowym zespołem hemolityczno-mocznicowym o podłożu genetycznym: |
|
| Najczęściej występującą chorobą rozrostową po transplantacji nerki u chorych < 10. roku życia jest potransplantacyjna choroba limfoproliferacyjna (PTLD). Powodem tego zjawiska jest: |
|
| U chorych, u których przyczyną niewydolności nerek był guz Wilmsa i u których po okresie odpowiedniej karencji przeszczepiono nerkę: |
|
| Jednoczesne stosowanie cyklosporyny oraz lowastatyny po transplantacji nerki może powodować: |
|
|
Skojarzone przeszczepienie wątroby i nerki:
1) jest obciążone gorszym doraźnym rokowaniem (< 3. miesiąca po transplantacji), bo kwalifikowani chorzy są zazwyczaj obciążeni większą liczbą schorzeń towarzyszących niż biorcy pojedynczych przeszczepów; 2) wymaga silnej immunosupresji, w tym indukcji poliklonalnej; 3) poprawia rokowanie co do ryzyka odrzucania przeszczepu, bo wątroba działa jak „filtr immunologiczny” i u tych chorych bardzo rzadko dochodzi do rozwoju odrzucania, przy (planowo) ograniczonej immunosupresji; 4) jest zawsze skojarzone z okołotransplantacyjną plazmaferezą, nawet przy zgodności grup krwi; 5) jest możliwe tylko przy stosowaniu inhibitorów mTOR. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Podawanie inhibitora mTOR - sirolimusu:
1) powinno być rozpoczęte w dniu transplantacji, na kilka godzin przed reperfuzją; 2) powinno być odroczone o kilka tygodni po transplantacji, ze względu na gorsze gojenie ran; 3) powinno poprzedzać podanie dawki cyklosporyny o 2 godziny ze względu na interakcję farmakokinetyczną; 4) powinno być opóźnione w stosunku do podania dawki cyklosporyny o 4 godziny ze względu na interakcję farmakokinetyczną; 5) należy zacząć od dawki stosowanej dożylnie. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Rituksymab - monoklonalne przeciwciało anty-CD20 ma zastosowanie: |
|
| Stosowanie indukcji monoklonalnej (anty-IL2R) u chorych po transplantacji nerki i niskiego ryzyka immunologicznego u dzieci: |
|
| Czas zimnego niedokrwienia trzustki przed rozpoczęciem izolacji wysp nie powinien przekroczyć: |
|
| 35-letni pacjent z cukrzycą typu pierwszego z częstymi hipoglikemiami wymagającymi asysty osoby trzeciej z progiem odczuwania glikemii poniżej 50 mg/dl. Stężenie kreatyniny 1,2 mg/dl, ale mikroalbuminuria 350 mg/dobę. Jaki zabieg będzie najlepszy dla tego chorego? |
|
| Powikłania po przeszczepieniu trzustki występują u około: |
|
| Najczęstszym sposobem przechowywania narządów jest: |
|
| Podczas przeszczepienia nerki zespolenie tętnicy nerkowej wykonuje się w większości przypadków do: |
|
| Do negatywnych skutków hipotermii wykorzystywanej do przechowywania narządów nie zalicza się: |
|
