Choroby zakaźne Jesień 2015: testy egzaminacyjne do egzaminu PES
|
Pytanie
|
Odpowiedzi
|
|---|---|
| W leczeniu zakażenia zastawki komorowo-otrzewnowej wymagane jest: |
|
|
Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące V generacji cefalosporyn:
1) obejmuje zmodyfikowaną cefalosporynę - flosamil ceftaroliny; 2) dzięki obecności pierścienia 1-3 tiazolowego w pozycji 3 posiada właściwości pozwalające na przyłączenie do zmienionego białka PBP2a gronkowców opornych na metycylinę i hamowanie syntezy ich błony komórkowej; 3) zdolność do łączenia z białkiem PBP2a jest 1000x wyższa niż w przypadku ceftriaksonu i 300x wyższa w przypadku imipenemu; 4) ceftarolina jest antybiotykiem mającym zastosowanie w leczeniu zakażeń wywołanych przez MRSA; 5) działanie obejmuje MSSA, Streptococcus pneumoniae, Enterobacteriaceae - te które nie wytwarzają enzymów ESBL, KPC, metalolaktamaz i cefalosporynazy AmpC, jak w przypadku cefalosporyn III generacji. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Wskaż fałszywe stwierdzenia dotyczące ertapenemu:
1) jest nieskuteczny w zakażeniach wywołanych przez Pseudomonas aeruginosa; 2) jest antybiotykiem nieskutecznym w leczeniu zakażeń wywołanych przez pneumokoki; 3) nie działa na zakażenia wywołane przez Stenotrophomonas maltophilia, Pseudomonas cepacia, Acinobacter spp. oraz Aeromonas spp.; 4) jest to antybiotyk, który należy do karbapenemów; 5) wykazuje słabą penetrację do płuc. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące aztreonamu: |
|
| Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące linezolidu: |
|
|
Od wielu lat w rekomendacjach dotyczących rozpoczynania terapii antyretrowirusowej u pacjentów wcześniej nie leczonych zalecane są inhibitory proteazy wspomagane rytonwirem. Wskaż alternatywne połączenia stosowania inhibitorów proteazy w rozpoczynaniu leczenia antyretrowirusowego uwzględnione w aktualnych zaleceniach PTN AIDS:
1) darunawir /rytonawir+ lamiwuduna + abakawir; 2) sakwinawir/rytonawir + emtrycytabina + tenofowir; 3) fosamprenawir/rytonawir+ emtrycytabina + tenofowir; 4) atazanawir/rytonawir+ raltegrawir; 5) darunawir /rytonawir + elwitegrawir. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Marawirok jest jednym z leków zalecanym do rozpoczynania leczenia w grupie pacjentów nieleczonych uprzednio antyretrowirusowo (jako lek alternatywny). Wskaż właściwe stwierdzenia dotyczące zastosowania tego leku:
1) marawirok powinien być stosowany raz na dobę bez posiłku; 2) lek dostępny jest w połączeniu z tenofowirem i emtrycytabiną w jednej tabletce; 3) lek nie powinien być stosowany w grupie pacjentów z klirensem kreatyniny poniżej 90 ml/min; 4) przed rozpoczęciem leczenia wskazane jest oznaczenie tropizmu HIV; 5) marawirok i enfuwirtyd mają działanie antagonistyczne i nie powinny być razem stosowane. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Niektóre połączenia leków antyretrowirusowych w terapii HIV nie przynoszą korzyści klinicznej lub są wręcz przeciwwskazane. Nie zaleca się połączeń wyżej wymienionych leków w terapii antyretrowirusowej:
1) emtrycytabina i zydowudyna; 2) marawirok i enfuwirtyd; 3) emtrycytabina i lamiwudyna; 4) darunawir+ rytonawir (dawka wspomagająca) + ralegrawir; 5) emtrycytabina + tenofovir. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
W trakcie leczenia antyretrowirusowego pacjenta rozpoznano ostre zapalenie wątroby typu B . Pacjent leczony od 4 lat zestawem leków darunawir/rytonawir + abakawir+ lamiwudyna (pierwszy zastosowany zestaw leków antyretrowirusowych). Obecnie poziom limfocytów CD4+ wynosi 1551 komórek/mm3. VL HIV RNA 51 kopii/ml (od 2 lat poprzednie pomiary wiremii HIV wszystkie poniżej 50 kopii/ml). W wywiadzie kamica nerkowa przed laty (leczona operacyjnie). Kolejne badania laboratoryjne wykonywane w odstępie 2 tygodni wykazały poziomy ALT i AST utrzymujące się w granicach 5-10x powyżej normy laboratorium, utrzymujące się podwyższone CRP przekraczające 3 krotnie normę. Wskaż najbardziej słuszne dalsze postępowanie dotyczące leczenia:
1) włączyć pilnie dodatkowo leczenie pegylowanym interferonem; 2) preferowany zestaw leczenia ARV powinien uwzględniać tenofowir bez względu na kamicę nerkową; 3) leczenie ARV ze względu na ryzyko niepowodzenia wirusowego powinno być pilnie zmienione co potwierdza utrzymujący się wzrost CRP (bez potwierdzenia utrzymywania się wykrywalnej wiremii HIV); 4) ze względu na brak istotnych cech zaburzeń odporności leczenie antyretrowirusowe pacjenta należy przerwać do momentu normalizacji CRP oraz ALT; 5) ze względu na brak istotnych cech zaburzeń odporności i dalsze ryzyko uszkodzenia wątroby należy przerwać leczenie darunawir/rytonawir i prowadzić dalsze leczenie lamiwudyną/emtrycytabiną i tenofowirem lub entekawirem do momentu normalizacji AST i ALT. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Leczenie antyretrowirusowe kobiet ciężarnych spowodowało znaczące obniżenie częstości występowania zakażeń wertykalnych. Wiadomo jest, że stosowanie leków w trakcie ciąży może być związane z wystąpieniem działań ubocznych oraz z zagrożeniem dla samej ciężarnej i dziecka. Z poniższych stwierdzeń wybierz prawidłowe:
1) w przypadku planowania ciąży u pacjentki z poziomem limfocytów CD4 powyżej 500 kom/mm3 leczenie należy bezwzględnie odroczyć do 2 trymestru ciąży; 2) leczenie newirapiną należy bezwzględnie przerwać u pacjentek z aktualnym poziomem limfocytów CD4 powyżej 250 komórek/mm3 ze względu na zwiększone ryzyko hepatotoksyczności; 3) preferowanym zestawem do rozpoczęcia leczenia, są zestawy oparte na leczeniu abakawirem (w szczególności przy niskich poziomach wiremii HIV); 4) rozpoczynanie leczenie antyretrowirusowego jest przeciwskazane w pierwszym trymestrze ciąży w przypadku stwierdzenia poziomu limfocytów CD4+ powyżej 1000 kom/mm3; 5) w przypadku niewykrywalnego poziomu wiremii HIV oraz poziomu limfocytów CD4 powyżej 1000 kom/mm3 stwierdzonego po 32 tygodniu ciąży, profilaktyka zakażenia wertykalnego powinna być ograniczona do podania azydotymidyny we wlewie dożylnym u pacjentki oraz profilaktyki azydotymidyną u dziecka. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Leczenie antyretrowirusowe jest ułatwione dzięki możliwości stosowania połączenia wielu leków w jednej tabletce. Wskaż obecnie dostępne połączenia leków antyretrowirusowych dostępne w jednej tabletce, zalecane do stosowania raz na dobę:
1) elvitegrawir + kobicystat + emtrycytabina + tenofowir; 2) rylpiwiryna + emtrycytabina + tenofowir; 3) dorawiryna + emtrycytabina + tenofowir; 4) abakawir + zydowudyna + lamiwudyna; 5) abakawir + tenofowir + zydowudyna. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Biegunka w trakcie leczenia antyretrowirusowego może być przyczyną konieczności modyfikacji terapii antyretrowirusowej. Dość powszechnie pacjenci leczeni antyretrowirusowo przyjmują z tego powodu loperamid. Spośród wymienionych poniżej leków wybierz te, które mają istotne klinicznie interakcje z loperamidem i ich połączenie jest bezwzględnie przeciwwskazane:
1) marawirok; 2) fosamprenawir; 3) lamiwudyna; 4) rylpiwiryna; 5) abakawir. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Abakawir od wielu lat jest stosowany w leczeniu antyretrowirusowym. Z poniższych stwierdzeń dotyczących tego leku wybierz prawdziwe:
1) abakawir może powodować toksyczność mitochondrialną; 2) niewydolność nerek i leukocyturia są pierwszymi objawami nadwrażliwości na abakawir; 3) dawkowanie abakawiru nie ulega zmianie w niewydolności nerek; 4) dolutegrawir i abakawir nie powinny być razem stosowane ze względu na zwiększone ryzyko niepowodzenia wirusowego leczenia; 5) stosowanie abakawiru w ciąży jest bezwzględnie przeciwskazane. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Do rozwinięcia zespołu rekonstrukcji immunologicznej predysponuje kilka czynników do których należą:
1) wyjściowy poziom limfocytów CD4 < 50 komórek /mm3; 2) wyjściowa wiremia HIV > 100000 kopii/ml; 3) stosowanie w terapii antyretrowirusowej nienukleozydowych inhibitorów odwrotnej transkryptazy(NNRTI); 4) stosowanie w terapii antyretrowirusowej inhibitorów proteazy; 5) brak obniżenia wyjściowej wiremii HIV poniżej 1log10 w okresie 3 miesięcy od wdrożenia leczenia antyretrowirusowego. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Występowanie gruźlicy jest nadal częstym problemem u pacjentów zakażonych HIV. Z poniższych stwierdzeń wybierz prawdziwe:
1) stosowanie wszystkich inhibitorów proteazy HIV z ryfampicyną jest przeciwskazane; 2) stosowanie cART zawierającego inhibitory proteazy HIV wspomagane rytonawirem w połączeniu z terapią przeciwprątkową zawierającą ryfabutynę, możliwe jest tylko w wyjątkowych przypadkach; 3) rekomendowane cART to: efawirenz w połączeniu z tenofowirem i emtrycytabiną; 4) rekomendowane cART w przypadku kamicy nerkowej to: efawirenz w połączeniu z abakawirem i lamiwudyną ze względu na przeciwwskazane stosowanie tenofowiru; 5) u pacjentów z świeżo rozpoznaną gruźlicą i liczbą limfocytów CD4+ poniżej 50 komórek/mm3 leczenie należy włączyć nie wcześniej niż po zakończeniu intensywnej, 4-lekowej fazy leczenia przeciwprątkowego ze względu na zwiększone ryzyko zespołu rekonstrukcji immunologicznej. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Kwalifikując do szczepienia pacjentów zakażonych HIV, należy uwzględnić status immunologiczny oraz prawdopodobieństwo odpowiedzi poszczepiennej, niezależnie od zastosowanego preparatu. Inaktywowane szczepionki są w takim samym stopniu bezpieczne w stanach zaburzonej odporności, jak i w stanach u osób z zaburzoną odpornością. Wybierz prawdziwe stwierdzenia dotyczące szczepienia pacjentów zakażonych HIV:
1) przeciwwskazane jest podawanie żywych szczepionek przeciw cholerze, durowi brzusznemu i polio niezależnie od liczby limfocytów CD4; 2) brak leczenia antyretrowirusowego u pacjenta zakażonego HIV jest przeciwwskazaniem do szczepienia przeciwko grypie; 3) szczepienie do rejonów występowania żółtej gorączki jest dopuszczalne jedynie w przypadku osób z wysoką liczbą CD4+ (> 200 komórek/mm3), które nie ukończyły 65 roku życia i wyjeżdżają do krajów, w których jest to szczepienie obowiązkowe; 4) żywa atenuowana szczepionka przeciwko półpaśćcowi jest przeciwwskazana dla pacjentów zakażonych HIV; 5) szczepienie przeciwko kleszczowemu zapaleniu opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu jest przeciwwskazane u wszystkich pacjentów zakażonych HIV. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
W przypadku zmian leczenia antyretrowirusowego u pacjentów z nieskuteczną wirusowo terapią obowiązuje kilka istotnych zasad. Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące zmian leczenia:
1) przy braku opcji terapeutycznych należy zachować dotychczasowy schemat (z wyłączeniem nienukleozydowych inhibitorów odwrotnej transkryptazy pierwszej generacji); 2) nie zaleca się stosowania jednocześnie dwóch wspomaganych rytonawirem inhibitorów proteazy; 3) w przypadku stwierdzenia tropizmu HIV CCR4 - leczenie jest wskazane po uzyskaniu zmiany tropizmu wirusa na CCR5; 4) zalecane jest stosowanie pięciodniowego podawania interleukiny-2 u pacjentów z poziomem limfocytów CD4+ poniżej 100 komórek/mm3; 5) zalecane jest stosowanie pięciodniowego podawania interleukiny-2 u pacjentów z poziomem limfocytów CD4+ poniżej 100 komórek/mm3 i wiremią HIV powyżej 10000 kopii/ml. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Badanie genotypowania od wielu lat jest istotnym badaniem diagnostycznym wykorzystywanym w przypadku zarówno włączania jak i przy zmianach leczenia antyretrowirusowego. Przy ustalaniu schematu leczenia należy uwzględnić ważne elementy dotyczące specyfiki tego badania. Wskaż właściwe stwierdzenia dotyczące badań genotypowania:
1) wykonanie genotypowania jest szczególnie wskazane w przypadku rozpoczynania pierwszej terapii nienukleozydowymi inhibitorami odwrotnej transkryptazy; 2) stwierdzenie mutacji M184V jest zawsze przeciwwskazaniem do stosowania wszystkich dostępnych leków z grupy nukleozydowych inhibitorów odwrotnej transkryptazy; 3) dotychczas nie stwierdzono mutacji warunkujacych oporność na leki z grupy inhibitorów integrazy; 4) wirus HIV-2 cechuje wyjściowa lekooporność na leki z grupy inhibitorów proteazy; 5) wirus HIV-2 cechuje wyjściowa lekooporność na newirapinę. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Do najczęstszych chorób wirusowych układu nerwowego, u zakażonych HIV, należą: |
|
| Ciężkie zakażenie uogólnione wywołane przez Staphylococcus epidermidis powinno być leczone: |
|
|
Z poniższych stwierdzeń dotyczących przerywania terapii antyretrowirusowej wybierz prawdziwe:
1) przerwanie terapii antyretrowirusowej, w której stosowane są wspomagane rytonawirem inhibitory proteazy HIV szybko prowadzi do wystąpienia lekooporności związanego ze stosowaniem leków z tej grupy; 2) przerwanie leczenia lamiwudyną i/lub tenofowirem u pacjentów z koinfekcją wirusem HBV może powodować znaczący wzrost poziomu enzymów wątrobowych; 3) przerwa w leczeniu cART może prowadzić do szybkiego wystąpienia zespołu rekonstrukcji immunologicznej; 4) terapia przerywana może być zalecana jedynie przy poziomie limfocytów CD4+ powyżej 1000/mm3; 5) przerwanie terapii zawierającej leki z grupy inhibitorów fuzji może prowadzić do „funkcjonalnej monoterapii”, gdyż aktywności tych leków utrzymuje się jeszcze po zakończeniu dawkowania. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Wskaż najbardziej skuteczną metodę dla ustaleniu etiologii procesu zapalnego OUN wywołanego prątkiem gruźlicy: |
|
|
Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych wywołanego przez HSV-2:
1) jest rzadkim czynnikiem etiologicznym zapaleń opon; 2) przebycie choroby daje trwałą odporność i nie obserwuje się nawrotów; 3) zawsze wymaga leczenia acyklowirem; 4) do objawów zapalenia opon dołączają się symptomy zapalenia rdzenia i korzeni nerwowych odcinka krzyżowego; 5) zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych może wystąpić w czasie pierwotnego zakażenia zewnętrznych narządów płciowych. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
W rozpoznaniu etiologicznym kleszczowego zapalenia mózgu, obok ekspozycji na kleszcze w terenie endemicznym i dwufazowego przebiegu choroby, istotne znaczenie ma:
1) wykrycie swoistych przeciwciał w klasie IgM lub IgG w surowicy i w płynie mózgowo-rdzeniowym; 2) izolacja wirusa z płynu mózgowo-rdzeniowego; 3) izolacja wirusa z hodowli tkankowej materiału z biopsji mózgu; 4) wykrycie materiału genetycznego w płynie mózgowo-rdzeniowym i/lub surowicy krwi w ostrej fazie choroby metodą RT-PCR; 5) charakterystyczny zapis EEG. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
W przebiegu bakteryjnego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu ryzyko zgonu jest zwiększone u chorych z:
1) wysoką pleocytozą neutrofilową; 2) wysokim stężeniem glukozy w pmr; 3) wzrostem stężenia białka w pmr powyżej 3 g/l; 4) niezależnie od objawów nadciśnienia śródczaszkowego; 5) opóźnieniem antybiotykoterapii. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Wysoki poziom HBV DNA i niska aktywność ALT przy obecności HBeAg i niewielkich zmianach histologicznych w wątrobie świadczą o: |
|
| Spośród wymienionych poniżej dróg zakażenia HCV najmniejsze ryzyko przeniesienia zakażenia jest związane z: |
|
| W trakcie terapii trójlekowej z boceprewirem u chorych leczonych z powodu przewlekłego zapalenia wątroby typu C do redukcji dawek leków lub przerwania terapii dochodzi z powodu: |
|
| Prawdopodobieństwo wyselekcjonowania szczepów lekoopornych HBV po 5 latach stosowania lamiwudyny u przewlekle zakażonego HBV wynosi: |
|
| Stosując terapię skojarzoną symeprewirem i sofosbuwirem doprowadzamy do zahamowania funkcji białek kodowanych przez fragmenty genomu HCV określane jako: |
|
|
Zgodnie z obowiązującym Programem Lekowym tenofowir (TDF) ma zastosowanie w leczeniu pacjentów z czynną replikacją HBV:
1) TDF może być stosowany w pierwszej linii terapeutycznej tylko u chorych HBeAg (+); 2) u chorych z klirensem kreatyniny < 50 ml/min należy modyfikować dawkę dobową stosując podzielność tabletki; 3) zgodnie ze wskazaniami rejestracyjnymi TDF można stosować tylko u dorosłych świadczeniobiorców; 4) TDF należy przyjmować na czczo; 5) TDF jest nukleotydowym inhibitorem odwrotnej transkryptazy. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Zgodnie z obowiązującym Programem Lekowym lamiwudyna nie ma zastosowania w leczeniu pacjentów: |
|
| W leczeniu przewlekłego zapalenia wątroby typu B u świadczeniobiorców w wieku od 3 do 18 lat zgodnie z Programem Lekowym można zastosować: |
|
|
Zgodnie z obowiązującym Programem Lekowym entekawir (ETV) ma zastosowanie w leczeniu pacjentów z czynną replikacją HBV:
1) ETV ma zdolność hamowania inicjacji polimerazy HBV DNA; 2) dawkę 1,0 mg stosowaną u chorych wcześniej leczonych analogami nukleozydowymi lub nukleotydowymi należy przyjmować bezpośrednio po posiłku; 3) ma zastosowanie w pierwszej linii terapeutycznej tylko u chorych HBeAg (+); 4) dawka dobowa dla chorych nigdy nie leczonych wynosi 0,5 mg; 5) dawki dobowej nie należy modyfikować u chorych z niewydolnością nerek. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Cechą charakterystyczną ludzkiej anaplazmozy w badaniach laboratoryjnych są: |
|
| Które ze stwierdzeń dotyczących Acrodermatitis chronica atrophicans jest prawdziwe? |
|
| Do zakażenia człowieka wirusem kleszczowego zapalenia mózgu dochodzi: |
|
| Objawowe zakażenie Clostridium difficile można rozpoznać, gdy stwierdzi się: |
|
| Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące objawowego zakażenia Clostridium difficile (CDI): |
|
| Zgodnie z polskimi rekomendacjami PTEiLChZ, zakażenie pierwotne Clostridium difficile (CDI) o ciężkim przebiegu oraz drugi i kolejne (> 2) nawroty CDI, należy leczyć stosując jako leczenie podstawowe: |
|
|
Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące zakażenia wywołanego przez Leptospira icterohaemorrhagiae:
1) może mieć ciężki septyczny przebieg ze wstrząsem i zespołem DIC oraz niewydolnością nerek i wątroby; 2) wywołuje zapalenie mózgu z granulocytarnym odczynem zapalnym; 3) jest leczone gentamycyną lub ciprofloksacyną; 4) stanowi 10% wszystkich zakażeń wywołanych przez Leptospirę; 5) jest czynnikiem wywołującym chorobę Weila. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Zgodnie z zaleceniami konsultanta krajowego w dziedzinie mikrobiologii klinicznej diagnostyka tych patogenów jest prowadzona do rozpoznania serowaru; najczęściej stosowany test to odczyn aglutynacji szkiełkowej - szybki, prosty, wystarczająco czuły i swoisty. Patogeny te to: |
|
| W cyklu życiowym tych wewnątrzkomórkowo żyjących bakterii obecne są dwie formy komórek - ciałko podstawowe (elementary body -EB) oraz ciałko siateczkowate (reticulate body - RB). Ostatnio opisano trzecią postać występującą w zakażeniach przewlekłych- formę przetrwałą (aberrant body - AB). Takie formy życiowe są właściwe dla: |
|
| Grzybicze zakażenie paznokci (onychomikoza) najczęściej jest wywoływane przez dermatofity, grzyby drożdżopodobne i grzyby niedermatofitowe. Są one powodem 30% grzybic powierzchownych i ponad 50% wszystkich chorób paznokci. W Polsce najczęściej identyfikowanym czynnikiem etiologicznym grzybicy paznokci jest: |
|
|
W skutecznym leczeniu antyretrowirusowym nierzadko dochodzi do konieczności modyfikacji terapii ARV. Jedną z takich sytuacji jest konieczność zastosowania ryfampicyny. Z pośród wymienionych poniżej leków wybierz te które nie mają istotnych interakcji z ryfampicyną:
1) raltegrawir; 2) azydotymidyna; 3) lamiwudyna; 4) tenofowir; 5) enfuwirtyd; 6) abakawir; 7) lopinawir. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Leczenie antyretrowirusowe jest najczęściej terapią wieloletnią. Ze względu na starzenie się populacji leczonych pacjentów jak i działania uboczne stosowanych leków antyretrowirusowych coraz częściej bywa zalecane leczenie hipolipemiczne. Jednym z częściej stosowanych leków w leczeniu hipolipemicznym jest simwastatyna. Ze względu na interakcje lek ten nie powinien być stosowany w połączeniu z:
1) efawirenzem; 2) lopinawirem; 3) lamiwudyną; 4) tenofowirem; 5) abakawirem. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Czynnikami ryzyka transmisji zakażenia HIV na dziecko w okresie porodu są:
1) zaawansowanie choroby u matki / wysoka wiremia HIV; 2) ekspozycja płodu na krew i wydzieliny matki; 3) odpłynięcie wód płodowych powyżej 4 godzin; 4) odpłynięcie wód płodowych powyżej 1 godziny; 5) nacięcie krocza. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
W przebiegu leczenia antyretrowirusowego może dochodzić do powstania lekooporności na poszczególne leki antyretrowirusowe. Wybierz prawdziwe stwierdzenia dotyczące występowania mutacji oraz ich wpływu na leczenie antyretrowirusowe:
1) brak występowania mutacji w teście genotypowania daje nam gwarancję pełnej skuteczności dobranego zestawu leków antyretrowirusowych; 2) w planowaniu nowego zestawu leków u pacjenta po trzech niepowodzeniach terapeutycznych należy uwzględnić wszystkie dostępne wyniki genotypowania; 3) mutacja K103N wiąże się bezpośrednio z pełną opornością na leczenie efawirenzem; 4) zdolność replikacyjna zmutowanych szczepów wirusa z mutacją M184V jest obniżona w porównaniu ze szczepem dzikim; 5) do wystąpienia mutacji HIV dochodzi wyłącznie z powodu stosowania leków antywirusowych. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
W leczeniu osób zakażonych HIV podkreśla się indywidualizację postępowania wynikającą z różnych czynników. W przypadku ostrej choroby retrowirusowej należy tę indywidualizację jeszcze podkreślić. Wdrożenie terapii w przypadku ostrej choroby retrowirusowej zaleca się wtedy kiedy:
1) wystąpią objawy definiujące AIDS; 2) przebieg ostrej choroby retrowirusowej jest wyjątkowo ciężki; 3) stosowanie inhibitorów koreceptora CCR5 jest w tym przypadku bezwzględnie przeciwwskazane ze względu na zwykle występujący w tym przypadku tropizm wirusa CCR4; 4) widoczne jest utrzymujące się obniżenie poziomu limfocytów CD4+ poniżej 350 kom/ml3 po 3 miesiącach pomimo braku dodatkowych objawów związanych z zakażeniem; 5) wdrożenie leczenia inhibitorami proteazy jest przeciwwskazane w tym okresie choroby ze względu na stwierdzoną zwiększoną częstość biegunek i uszkodzeń wątroby. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Wykonanie którego z badań nie jest wymagane przy kwalifikacji do leczenia interferonem pegylowanym i rybawiryną przewlekłego zapalenia wątroby w przebiegu zakażenia HCV? |
|
