Diabetologia Jesień 2016: testy egzaminacyjne do egzaminu PES

ROZWIĄŻ TEST

Pytanie
Odpowiedzi
Wg „Zaleceń…” PTD w insulinoterapii w cukrzycy typu 2 w przypadku współistnienia otyłości nie jest rekomendowana terapia skojarzona składająca się z połączenia insuliny z:
  1. metforminą.
  2. inhibitorem α-glukozydazy.
  3. pioglitazonem.
  4. ...
  5. ...
Chory 46-letni, z cukrzycą typu 2 od 6 lat, z HbA1c 9,0% (glikemia na czczo: 170-190, poposiłkowa 200-230), z nadciśnieniem tętniczym, bez powikłań sercowo naczyniowych, leczony: glimepiryd 4 mg/dobę, metformina 3 g/dobę, wymaga:

1) porady dotyczącej żywienia i aktywności fizycznej;
2) zwiększenia dawki glimepirydu do 6 mg/dobę;
3) dołączenia do terapii akarbozy;
4) dołączenia do terapii insuliny bazalnej przed śniadaniem;
5) dołączenia do terapii insuliny bazalnej przed snem.

Prawidłowa odpowiedź to:
  1. 1, 5.
  2. 1, 4.
  3. 1, 3.
  4. ...
  5. ...
Inhibitory SGLT-2:

1) powodują glukozurię, co w przypadku osób starszych stosujących leki moczopędne może skutkować nadmiernym odwodnieniem;
2) mają siłę działania hipoglikemizującego na poziomie redukcji HbA1c o 0,5-0,8%;
3) działają poprzez hamowanie receptora SGLT-2 w nerce;
4) działają poprzez pobudzenie receptora SGLT-2 w nerce;
5) nie zwiększają ryzyka infekcji w drogach moczowych.

Prawidłowa odpowiedź to:
  1. 1, 2, 3.
  2. 1, 4, 5.
  3. 2, 4.
  4. ...
  5. ...
Usuwalne przyczyny hiperglikemii to:

1) zbyt obfita dieta;
2) zbyt mała aktywność fizyczna;
3) nieadekwatna dawka leków hipoglikemizujących;
4) stan zapalny;
5) stan ostry.

Prawidłowa odpowiedź to:
  1. 2, 3, 4.
  2. 1, 2.
  3. wszystkie wymienione.
  4. ...
  5. ...
U pacjenta z cukrzycą typu 2 i otyłością, po przebytym zawale serca, ze stabilną chorobą niedokrwienną, najmniej korzystną opcją terapii doustnymi lekami hipoglikemizującymi, przy braku przeciwwskazań do ich stosowania, stanowi wybór:
  1. metforminy.
  2. pioglitazonu.
  3. akarbozy.
  4. ...
  5. ...
Które spośród wymienionych grup leków doustnych stosowanych w leczeniu cukrzycy charakteryzują się najkorzystniejszym wpływem na gospodarkę lipidową?
  1. pochodne sulfonylomocznika.
  2. metformina.
  3. inhibitor DPP-4.
  4. ...
  5. ...
Korzystny wpływ regularnego wysiłku fizycznego u osób z cukrzycą związany jest z poniżej wymienionymi efektami jego działania,
z wyjątkiem:
  1. redukcji poposiłkowej hiperglikemii.
  2. wzrostu insulinowrażliwości.
  3. korzystnego wpływu na równowagę oksydacyjną poprzez zmniejszenie produkcji reaktywnych form tlenu (ROS).
  4. ...
  5. ...
Korzystne działanie glitazonów w niealkoholowym stłuszczeniu wątroby (NAFLD, non-alcoholic fatty liver disease) wynika z poniższych mechanizmów działania tej grupy leków, z wyjątkiem:
  1. obniżenia stężenia wolnych kwasów tłuszczowych w osoczu i hamowania powstawania pośrednich form lipidów.
  2. redukcji insulinooporności na poziomie wątroby.
  3. zapobiegania lipotoksyczności.
  4. ...
  5. ...
Metformina, poza wielokierunkowym działaniem prowadzącym do obniżenia glikemii, wywiera również następujące korzystne działanie:
  1. wpływ na gospodarkę lipidową; redukcja steżenia cholesterolu całkowitego, małych gęstych LDL, trójglicerydów i VLDL oraz wzrost stężenia HDL.
  2. działanie hipotensyjne.
  3. poprawa funkcji i zmniejszenie uszkodzenia śródbłonka.
  4. ...
  5. ...
Dieta niskowęglowodanowa (tj. zawierająca <130 g węglowodanów na dobę) prowadzi do:

1) mniejszego poposiłkowego wzrostu wartości glikemii i redukcji insulinemii;
2) wzrostu stężenia wolnych kwasów tłuszczowych będących źródłem ciał ketonowych;
3) szybkiej i trwałej redukcji masy ciała;
4) rozwoju łagodnej kwasicy ketonowej, dzięki czemu nasila się uczucie sytości;
5) zmniejszenia dawek leków hipoglikemizujących.

Prawidłowa odpowiedź to:
  1. wszystkie wymienione.
  2. 1, 2, 4, 5.
  3. 1, 2, 3, 4.
  4. ...
  5. ...
Pochodne sulfonylomocznika (poch. SU) to jedna z grup leków hipoglikemizujących. Ich mechanizm działania opiera się na:

1) zależnej od aktualnego stężenia glukozy stymulacji wydzielania insuliny przez komórki β;
2) zwiększeniu zdolności fuzji pęcherzyków wydzielniczych zawierających insulinę z błoną komórkową;
3) zdolności wiązania się poch. SU z białkiem Epac 2 zależnym od cAMP;
4) zwiększeniu klirensu insuliny w wątrobie;
5) zwiększeniu obwodowej insulinowrażliwości.

Prawidłowa odpowiedź to:
  1. wszystkie wymienione.
  2. 1, 2, 3, 4.
  3. 1, 2, 5.
  4. ...
  5. ...
Inhibitory DPP 4 (gliptyny) charakteryzują się:

1) brakiem wpływu na masę ciała;
2) brakiem wpływu na opróżnianie żołądka;
3) brakiem wyraźnych dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego w porównaniu do agonistów receptora GLP-1;
4) możliwością działania na wiele substratów;
5) niewielkim ryzykiem wywołania hipoglikemii.

Prawidłowa odpowiedź to:
  1. 1, 2, 3.
  2. 1, 4, 5.
  3. 1, 2, 3, 5.
  4. ...
  5. ...
Ryzyko stosowania glitazonów w terapii cukrzycy typu 2 wiąże się:

1) ze wzrostem masy ciała;
2) z rakiem pęcherza moczowego;
3) z retencją płynów;
4) z nasileniem niewydolności serca;
5) ze złamaniami kości krótkich.

Prawidłowa odpowiedź to:
  1. 1, 2, 4.
  2. 1, 3.
  3. 3, 4.
  4. ...
  5. ...
Do leków osłabiających hipoglikemizujące działanie glimepirydu należą wszystkie wymienione, z wyjątkiem:

  1. hormonów tarczycy.
  2. barbituranów.
  3. pochodnych kwasu nikotynowego.
  4. ...
  5. ...
U pacjenta leczonego dotychczas analogiem długo działającym Glargine 300 j./ml (Toujeo) w dawce 30 j. przed snem zmiana preparatu na Glargine 100j./ml (Lantus) wiąże się:
  1. ze zmniejszeniem dawki o 4 j.
  2. ze zmniejszeniem dawki o 6 j.
  3. z utrzymaniem dotychczasowej dawki insuliny.
  4. ...
  5. ...
U chorego na cukrzycę typu 2 leczonego preparatem empagliflozyny w dawce 25 mg/dobę, obniżenie GFR do 46 ml/min powinno wiązać się z:
  1. zmniejszeniem dawki do 10 mg.
  2. brakiem konieczności zmniejszania dawki empagliflozyny.
  3. odstawieniem leku.
  4. ...
  5. ...
Zgodnie z charakterystyką produktu leczniczego, z uwagi na ograniczone doświadczenie w leczeniu empagliflozyną pacjentów z cukrzycą typu 2 w starszym wieku, nie zaleca się rozpoczynania w/w terapii u chorych w wieku:
  1. > 65 lat.
  2. > 75 lat.
  3. > 80 lat.
  4. ...
  5. ...
U 82-letniego mężczyzny po zawale mięśnia sercowego średnia wartość glikemii w samokontroli powinna być niższa niż:
  1. około 120 mg/dl (6,7 mmol/l).
  2. około 140 mg/dl (7,8 mmol/l).
  3. około 160 mg/dl (8,9 mmol/l).
  4. ...
  5. ...
U 82-letniego mężczyzny po zawale mięśnia sercowego należy podjąć próbę leczenia statyną w dawce:
  1. niezalecane jest stosowanie statyn u chorych powyżej 75 r.ż.
  2. niskiej.
  3. umiarkowanej.
  4. ...
  5. ...
U 82-letniego mężczyzny po zawale mięśnia sercowego powikłanego niewydolnością krążenia II stopnia wg NYHA nie zastosujesz:
  1. inhibitora DPP-IV.
  2. agonisty receptora GLP-1.
  3. inhibitora α-glukozydazy.
  4. ...
  5. ...
Zgodnie z „Zaleceniami…” Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego ciąża nie jest zalecana u kobiet chorych na cukrzycę w następujących sytuacjach klinicznych poza:
  1. cukrzycową chorobą nerek z klirensem kreatyniny < 40 ml/min.
  2. jawnym białkomoczem - wskaźnik albumina/kreatynina (ACR, albumin/creatinine ratio) > 300 mg/g.
  3. niekontrolowanym, opornym na leczenie nadciśnieniem tętniczym.
  4. ...
  5. ...
Następujący wyniku badania ogólnego moczu u chorej z rozpoznaną cukrzycą ciążową: ciężar właściwy: 1018, białko-brak, glukoza: brak, aceton:+++, leukocyty: 1-3 wpw, erytrocyty: 0, bakterie: nieliczne wpw:
  1. jest wynikiem bezobjawowej infekcji w drogach moczowych.
  2. jest wynikiem nadmiaru węglowodanów w dziennej diecie.
  3. jest wynikiem niedoboru węglowodanów w dziennej diecie.
  4. ...
  5. ...
U 29-letniej kobiety, bez wywiadu chorób przewlekłych, z obciążonym cukrzycą wywiadem rodzinnym aktualnie w 1-szej ciąży, zgodnie z zaleceniami na pierwszej wizycie ginekologicznej wykonano oznaczenie glikemii na czczo uzyskując wynik 128 mg/dl (10. tydzień ciąży). Zgodnie z aktualnie obowiązującą klasyfikacją należy rozpoznać:
  1. cukrzycę ciążową.
  2. nierozpoznaną cukrzycę przedciążową.
  3. cukrzycę w ciąży.
  4. ...
  5. ...
Na rozwój charakterystycznego dla GDM powikłania w postaci nadmiernego wzrastania płodu i cech makrosomii nie wpływa:
  1. hiperglikemia matczyna.
  2. nadmierna masa ciała matki przed ciążą.
  3. związana z narastającą fizjologicznie insulinoopornością hiperinsulinemia matczyna.
  4. ...
  5. ...
Wskaż spośród poniżej wymienionych czynniki predykcyjne rozwoju cukrzycy u kobiet po przebytej GDM:

1) wysokie wartości glikemii w testach diagnostycznych w czasie ciąży;
2) konieczność stosowania insuliny do uzyskania normalizacji glikemii w przebiegu GMD;
3) rozpoznanie GDM w III trymestrze ciąży;
4) każda kolejna ciąża po ciąży powikłanej GDM;
5) nadmierny przyrost masy ciała w ciąży powikłanej GDM.

Prawidłowa odpowiedź to:
  1. 1, 2, 3.
  2. 1, 3, 4.
  3. 2, 4, 5.
  4. ...
  5. ...
Zgodnie z aktualnymi rekomendacjami PTD, u otyłej pacjentki z rozpoznaną w czasie ciąży GDM, przy utrzymującej się, mimo zastosowanego leczenia dietą i aktywnością fizyczną, przekraczającej zalecane wartości hiperglikemii, w leczeniu należy zastosować:
  1. metforminę.
  2. gliburyd.
  3. insulinę.
  4. ...
  5. ...
U pacjentek z cukrzycą w czasie ciąży w leczeniu hiperlipidemii można stosować:

1) ezetymib;
2) kwasy tłuszczowe omega-3;
3) żywice wiążące kwasy żółciowe;
4) stanole;
5) inhibitory CETP.

Prawidłowa odpowiedź to:
  1. 1, 2.
  2. 2, 3.
  3. 3, 5.
  4. ...
  5. ...
Do sytuacji klinicznych, w których dochodzi w cukrzycy typu 1 do zwiększonego zapotrzebowania na insulinę nie należy:
  1. ostra choroba infekcyjna.
  2. nagłe pogorszenie funkcji nerek.
  3. stosowanie glikokortykosteroidów systemowych.
  4. ...
  5. ...
Przeciwwskazaniem do leczenia z zastosowaniem osobistych pomp insulinowych jest:
  1. konieczność zastosowania małych dawek insuliny.
  2. nieregularna samokontrola glikemii.
  3. nieregularny styl życia.
  4. ...
  5. ...
Cztery wymienniki węglowodanowe (40 gram węglowodanów przyswajalnych) to:

1) ok. 80g pieczywa razowego;
2) 1 bułka pszenna o wadze 50 g;
3) 1/2 woreczka ryżu (50g produktu przed ugotowaniem);
4) 2 szklanki napoju słodkiego lub soku (400 ml);
5) 1 szklanka napoju słodkiego lub soku (200 ml).

Prawidłowa odpowiedź to:
  1. 1, 3, 5.
  2. 1, 3, 4.
  3. wszystkie wymienione.
  4. ...
  5. ...
Które stwierdzenia najlepiej charakteryzują przepływ bazowy (podstawowy) w osobistej pompie insulinowej?

1) przepływ bazowy ustawia się tak, aby ilość insuliny podawanej w każdej godzinie była taka sama;
2) przepływ bazowy ustawia się tak, aby dopasować ilość insuliny podawanej w każdej godzinie doby do indywidualnego zapotrzebowania chorego na lek;
3) zazwyczaj potrzeba więcej insuliny w godzinach wczesno rannych (ok.3:00-8:00) a mniej w porze okołopołudniowej (ok.10:00-15:00) w stosunku do pozostałej części doby;
4) może być modyfikowany przez chorego przy pomocy funkcji „baza tymczasowa” (ustawienie tymczasowej dawki podstawowej);
5) w ogóle nie może być modyfikowany przez chorego.

Prawidłowa odpowiedź to:
  1. 2, 3, 4.
  2. 1, 3, 5.
  3. 1, 5.
  4. ...
  5. ...
Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące wysiłku fizycznego u chorego na cukrzycę typu 1:

1) wiąże się z ryzykiem kwasicy, jeśli glikemia przekracza 250 mg/dl przed wysiłkiem;
2) wiąże się z ryzykiem kwasicy, jeśli glikemia przekracza 180 mg/dl przed wysiłkiem;
3) wiąże się z ryzykiem hipoglikemii, jeśli jest to krótkotrwały (20 minutowy) wysiłek na poziomie 95% tętna maksymalnego;
4) w przypadku znacznej hiperglikemii przed planowaną aktywnością chory musi najpierw podać dawkę korekcyjną insuliny i rozpocząć trening dopiero, gdy glikemia obniży się do bezpiecznej wartości < 200-250 mg/dl;
5) jeśli jest umiarkowany, wiąże się z tendencją do szybkiego obniżania glikemii, stąd najlepiej rozpoczynać go, gdy stężenie glukozy wynosi nawet 180-200 mg/dl.

Prawidłowa odpowiedź to:
  1. 1, 4, 5.
  2. tylko 2.
  3. 1, 3, 5.
  4. ...
  5. ...
Przed spożyciem posiłku węglowodanowego, z produktów o IG > 70 w celu uniknięcia hiperglikemii poposiłkowej dawkę insuliny doposiłkowej w przypadku analogu insuliny krótko działającej należy:
  1. zwiększyć o 20-40% i podać bezpośrednio lub w trakcie posiłku.
  2. nie zmieniać ilościowo, ale podać bezpośrednio po posiłku.
  3. zwiększyć o 20-40% i podać 10 min przed posiłkiem.
  4. ...
  5. ...
Jednym z powikłań insulinoterapii jest lipohipertrofia. Wskaż prawdziwe stwierdzenia charakteryzujące to powikłanie:

1) lipohipertrofia to rzadkie miejscowe powikłanie cukrzycy, częstość jego występowania istotnie zmniejszyła się przy stosowaniu insulin ludzkich;
2) lipohipertrofia jest powikłaniem miejscowym insulinoterapii mogącym istotnie wpływać na stopień wyrównania metabolicznego cukrzycy;
3) lipohipertrofia zwiększa ryzyko hipoglikemii;
4) lipohipertrofia to przerost podskórnej tkanki tłuszczowej w miejscu injekcji insuliny, występujący często, u około30% osób leczonych insuliną, mający charakter jedynie defektu kosmetycznego;
5) najistotniejszymi czynnikami patogenetycznymi lipohipertrofii są: nieprawidłowa technika wstrzyknięć a szczególnie zbyt rzadka zmiana miejsca podania insuliny, zbyt rzadka wymiana igły oraz rodzaj podawanej insuliny.

Prawidłowa odpowiedź to:
  1. 1, 2, 3.
  2. 2, 3, 4.
  3. 1, 4, 5.
  4. ...
  5. ...
W trakcie leczenia za pomocą osobistej pompy insulinowej równoczesne zastosowanie systemu ciągłego monitorowania glikemii "real time" umożliwia:

  1. pomiar glikemii w krwi włośniczkowej przez całą dobę.
  2. uwolnienie pacjenta z konieczności używania glukometru.
  3. pomiar glikemii w płynie śródtkankowym.
  4. ...
  5. ...
Zgodnie z aktualnymi rekomendacjami PTD, ośrodki diabetologiczne refundujące zakup osobistej pompy insulinowej przez NFZ dla dzieci, młodzieży i osób dorosłych do 26. r.ż. muszą spełniać poniższe warunki, z wyjątkiem:

  1. nadzór nad prawidłowym przeprowadzeniem szkolenia wstępnego z zakresu technicznej obsługi pompy.
  2. przeprowadzenie szkolenia z zakresu prawidłowego wykorzystania OPI w realizacji intensywnej funkcjonalnej insulinoterapii (minimum 9 godz.).
  3. wstępne ustawienia pompy insulinowej wraz z uruchomieniem kalkulatora bolusa.
  4. ...
  5. ...
U pacjentów z cukrzycą typu LADA, pomimo uzyskiwania w początkowym okresie leczenia dobrego efektu terapeutycznego przy stosowaniu leków stymulujących wydzielanie insuliny, zaleca się insulinoterapię od momentu ustalenia rozpoznania. Wskaż fałszywe uzasadnienia tych rekomendacji:

1) podawanie leków stymulujących wydzielanie insuliny przyspiesza degradację puli nieuszkodzonych komórek B;
2) wczesne stosowanie insulinoterapii hamuje procesy autoagresji prowadzące do uszkodzenia komórek B, poprzez toksyczny wpływ na reaktywne limfocyty biorące udział w w/w reakcji immunologicznej;
3) utrzymanie nawet niewielkich rezerw wydzielniczych trzustki dzięki leczeniu egzogenną insuliną od chwili ustalenia rozpoznania wpływa korzystnie na dalszą kontrolę metaboliczną, redukując wahania glikemii w trakcie insulinoterapii;
4) stosowanie leków stymulujących wydzielanie insuliny u pacjentów z cukrzycą typu LADA prowadzi często do przyrostu masy ciała, co generuje insulinooporność.

Prawidłowa odpowiedź to:
  1. 1, 2.
  2. 2, 3.
  3. 1, 3.
  4. ...
  5. ...
O remisji u dorosłego pacjenta z cukrzycą typu 1 świadczy normoglikemia przy dobowym zapotrzebowaniu na insulinę wynoszącym:

  1. < 0,5 j/kg m.ciała.
  2. < 0,6 j/kg m.ciała.
  3. < 0,7 j/kg m.ciała.
  4. ...
  5. ...
Optymalna wartość glikemii u osoby z cukrzycą typu 2 hospitalizowanej z powodu udaru mózgu wynosi:
  1. 140 mg/dl (7,8 mmol/l).
  2. 130 mg/dl (7,2 mmol/l).
  3. 120 mg/dl (6,7 mmol/l).
  4. ...
  5. ...
W leczeniu ran z cechami infekcji w przebiegu zespołu stopy cukrzycowej przeciwwskazane jest stosowanie:

  1. opatrunków poliuretanowych.
  2. opatrunków hydrokoloidowych.
  3. hydrożeli.
  4. ...
  5. ...
Do testów oceniających stan układu sympatycznego należy:
  1. zmiana wartości ciśnienia skurczowego w odpowiedzi na pionizację.
  2. zmiana częstości akcji serca podczas głębokiego oddychania.
  3. zmiana częstości akcji serca w odpowiedzi na pionizację.
  4. ...
  5. ...
W leczeniu przyczynowym neuropatii cukrzycowej znalazły zastosowanie następujące leki:
  1. inhibitory ACE.
  2. benfotiamina.
  3. kwas alfa-liponowy.
  4. ...
  5. ...
Chory na cukrzycę typu 2 od 4 lat, HbA1c 6,8% z krwotocznym modzelem (odciskiem) w obrębie podeszwowej powierzchni palucha, bez klinicznych cech stanu zapalnego, wymaga:

1) antybiotykoterapii doustnej;
2) antybiotykoterapii dożylnej;
3) konsultacji chirurga naczyniowego;
4) konsultacji chirurgicznej celem stopniowego usunięcia zmiany;
5) nie wymaga żadnego postępowania poza obserwacją.

Prawidłowa odpowiedź to:
  1. 1, 3.
  2. tylko 1.
  3. tylko 4.
  4. ...
  5. ...
U 57-letniego pacjenta z cukrzycą typu 2, powikłaną cukrzycową chorobą nerek w stadium G 3B, z BMI 27 kg/m2 należy zastosować dietę charakteryzującą się:

1) zawartością białka ograniczoną do ≤ 0,8g/kg masy ciała;
2) deficytem energetycznym co najmniej 500 kcal/dobę;
3) kalorycznością 35 kcal/kg masy ciała;
4) zawartością białka 0,8-1,0 g/kg masy ciała;
5) zawartością błonnika do 30-40 g/dobę.

Prawidłowa odpowiedź to:
  1. 1, 2, 5.
  2. 2, 4, 5.
  3. 1, 3, 5.
  4. ...
  5. ...
Obraz kliniczny amiotrofii cukrzycowej należy różnicować z następującym zespołem:
  1. rwą barkową.
  2. tetraplegią.
  3. zespołem cieśni nadgarstka.
  4. ...
  5. ...
W celu zwolnienia czynności serca u pacjenta bez choroby niedokrwiennej, z tachykardią spowodowaną cukrzycową neuropatią wegetatywną układu sercowo-naczyniowego, należy zastosować:

1) β-blokery kardioselektywne;
2) β-blokery z wewnętrzną aktywnością sympatykomimetyczną;
3) β-blokery bez wewnętrznej aktywności sympatykomimetycznej;
4) β-blokery niekardioselektywne;
5) żadne, ponieważ stosowanie blokerów receptorów adrenergicznych w odnerwionym sercu nie ma sensu i nie przynosi poprawy w tachykardii spoczynkowej.

Prawidłowa odpowiedź to:
  1. 1, 2.
  2. 1, 3.
  3. 1, 4.
  4. ...
  5. ...
Zwiększone ryzyko powikłań sercowo-naczyniowych u chorych z cukrzycą w okresie leczenia nerkozastępczego z powodu cukrzycowej choroby nerek spowodowane jest wymienionymi poniżej czynnikami, z wyjątkiem:
  1. przyspieszonego rozwoju miażdżycy.
  2. neuropatii autonomicznej układu sercowo-naczyniowego.
  3. niedokrwistości.
  4. ...
  5. ...
Przyczyną znacznego pogorszenia ostrości wzroku w przebiegu retinopatii cukrzycowej są:

1) krwotoki do ciała szklistego;
2) wysięki twarde w obrębie plamki;
3) wybroczyny przedsiatkówkowe;
4) mikrotętniaki;
5) wybroczyny śródsiatkówkowe.

Prawidłowa odpowiedź to:
  1. 1, 2, 3.
  2. 1, 2, 4.
  3. 1, 2, 5.
  4. ...
  5. ...
Wskazaniami do angiografii fluoresceinowej dna oka są:

1) wykrycie zmian w przebiegu umiarkowanej i ciężkiej retinopatii nieproliferacyjnej;
2) wykrycie początkowych ognisk nowotworzenia naczyniowego w retinopatii proliferacyjnej;
3) ocena skuteczności fotokoagulacji laserowej;
4) wyjaśnienie przyczyny nieuzasadnionego pogorszenia ostrości wzroku;
5) diagnostyka i monitorowanie obrzęku plamki.

Prawidłowa odpowiedź to:
  1. wszystkie wymienione.
  2. 1, 2, 3, 4.
  3. 1, 2, 4, 5.
  4. ...
  5. ...
W leczeniu przyczynowym polineuropatii czuciowo-ruchowej stosuje się:

1) pregabalinę;
2) gabapentynę;
3) inhibitory konwertazy angiotensyny;
4) kwas alfa-liponowy;
5) benfotiaminę.

Prawidłowa odpowiedź to:
  1. 1, 2, 4.
  2. 1, 2, 4, 5.
  3. 3, 4, 5.
  4. ...
  5. ...

Ta strona używa cookies i innych technologii. Korzystając z niej wyrażasz zgodę na ich używanie, zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej szczegółów w Polityce prywatności

Zamknij