Diagnostyka obrazowa z zastosowaniem jodowych środków kontrastowych jest coraz szerzej wykorzystywana w praktyce klinicznej. Może się to wiązać z ryzykiem wystąpienia ostrej nefropatii pokontrastowej (ang. CIN – Contrast-Induced Nephropathy). Jak uważacie, która grupa środków – nisko- czy izoosmolalne - daje mniejsze ryzyko wystąpienia nefropatii pokontrastowej? Czy przy stosowaniu jodowych środków kontrastowych widzicie wyraźną różnicę...